9/1/08

Μια παλιά φωτογραφία...




Μ' αρέσουν οι φωτογραφίες, περισσότερο μ' αρέσουν οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες κι ακόμα περισσότερο οι ασπρόμαυρες των γονιών μου. Τότε που ήταν ακόμα μικροί, στην ηλικία που είμαι εγώ τώρα ή ο αδελφός μου.
Ψάχνωντας μια μέρα στα συρτάρια της γιαγιάς μου για τέτοιες φωτογραφίες, βρήκα μία που δεν ξέρω καν ποιους δείχνει. Ούτε η ίδια η γιαγιά μου δεν ξέρει...
Την πήρα και την φύλαξα στο δικό μου αρχείο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά με τραβάει. Κάθε φορά που την κοιτάω προσπαθώ να φανταστώ ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, τι σχέση έχω εγώ μαζί τους, είναι συγγενείς ή οικογενειακοί φίλοι; Και προπαντώς, γιατί τέτ
οιο ύφος;






3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ψαράκης Κ. είπε...

και μένα μ αρέσουν...

Μορφές του Χρόνου

Σας βλέπω απ' τη φωτογραφία
να με θυμάστε πού και πού
και να μιλάτε μ΄απορία
για τους κατοίκους του ουρανού

Οταν φωτίζει το φεγγάρι
τις παγωμένες κορυφές
σας συντροφεύω στα όνειρά σας
μέσα στου χρόνου τις μορφές

Οταν φυσάνε οι ανέμοι
και μαστιγώνει η βροχή
είναι η δική σας νοσταλγία
που με τραβά ξανά στη γή

Σας βλέπω απ τη φωτογραφία
να μεγαλώνετε αργά
στο χρόνο που σας ταξιδεύει
στα σκοτεινά του τα νερά